üreniv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

üreniv

öğrenme; alışma.

Son arananlar:

• köremek,
• jykyr,
• kası,
• vidalı,
• gölek,
• yillab,
• sézik,
• Papağan,
• hawk,
• açıg,
• ýakalaşmak,
• frazeoloji,
• sayıştır,
• çöyçök,
• tarizdüü,
• golçur,
• sünni,
• töleýiş,
• torli,
• yerküre,
• eynək,
• üreniv