üreniv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

üreniv

öğrenme; alışma.

Son arananlar:

• ahmyr,
• prolong,
• yadimaq,
• ANGLE,
• canıvar,
• kaçanñı,
• stolba,
• oval,
• əlaqə,
• İŞKEMBE,
• panteist,
• favor,
• ditto,
• Sarvar,
• kalın,
• zəmanə,
• telpünüsh,
• zəban,
• ýak,
• daljykmak,
• suçsuz,
• üreniv