canıvar
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
canıvar
hayvan, vahşi hayvan, canavar, yaratık. Cırthıç ~la: yırtıcı hayvanlar, ~ sıfatlı: canavar yüzlü, can ~la: yaratıklar, ~nı canı kesine bağalı: canavarın canı kendisine tatlı (a.s.), ~ kuvulsa cardan sekirir: vahşi hayvan kovalanırsa yardan atlar (a.s.), har ~ kesini teşigin korulaydı: her vahşi hayvan kendi inini savunur (a.s.).