erik
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
erik
[Köken: Anlam kayması] Alça
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
erik
и. өрек
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
erik
Türkiye Türkçesi: erik
Azerbaycan Türkçesi: alça
Başkurt Türkçesi: alıça
Kazak Türkçesi: alşa
Kırgız Türkçesi: alça
Özbek Türkçesi: àlçä
Tatar Türkçesi: alıça
Türkmen Türkçesi: alça
Uygur Türkçesi: alⱨur
Rusça: alıça
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
erik
ı= erk.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
erik-
ıı, 1. can sıkılmak; 2. üşenmek. erikçeel erinçeek,
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
erik
at.1.Bägüller maşgalasyndan bolan, miwe getirýän agaç, bag. 2.Şol agajyň şänikli, sarymtyl-gyzyl öwüsýän süýji miwesi.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
erik
¹ bir meyve, erik. ~ baçha: erik bahçesi, ~ terekle: erik ağaçları, ~ terekle çakğandıla: erik ağaçları tomurcuklanmışlar, kara ~: siyah erik, kök ~: yeşil erik.
² tabaklama maddesi, sepi maddesi. ~ aşamak: sepilenmek, sepileme maddesini emmek, ~ aşağan teri: sepilenmiş deri, tabaklanmış deri, iynek terilege ~ aşatama: inek derilerini tabaklıyorum, inek derilerini sepilenmeye bırakıyorum, ~ge salıv: sepilenmeye bırakma, tabaklanmaya bırakma.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
erik
yağ ve yağa benzer eriyen şey, erimiş.I, 70
yüğrük.I, 139 § erik yılkı; yorga hayvan· 1, 70 § erik at; yürüyen at·I, 70 § erik er;becerikli, yürekli adam·I, 70