Ərbab

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

ərbab

sif. [ər. “rəbb” söz. cəmi] köhn. Ağa, cənab; sahib. [Əliqulu:] Ancaq ərbabın bir balaca nəqahəti var. S.S.Axundov. Sevinc qapınızdan çox uzaq keçdi; Yalnız ərbabların günü ağ keçdi. S.Rüstəm. Ərbabın sükutu Ağarzaya bir qədər də cürət .. verdi. Mir Cəlal. // dan. Bəzən zarafatla, masqara ilə deyilir.

Son arananlar:

• acıbaldırğan,
• şikâyet,
• ýençdirmek,
• paste,
• barımtala,
• muamile,
• İrdelemek,
• Qavat,
• yandurmaq,
• qəhbə,
• özdiýenli,
• mahur,
• maşuk,
• ley,
• quyqa,
• ya,
• ayla,
• töppeli,
• hayır,
• ulyan,
• gicişmek,
• Ərbab