töppeli

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

töppeli

tepeli. ~ tavuk: tepeli tavuk, ~ çıpçık: serçegillerden yumuşak tüylü, tepeli bir kuş, eki ~: çift tepeli, çift kafalı (kafası önden arkaya doğru uzamış ve kafanın orta yeri hafif çukur olan kafa şekli ki bu tip kafası olanlar zeki olurlarmış).

Son arananlar:

• hojalyk,
• BAR,
• kıymıl,
• Kıska,
• çenöö,
• didiv,
• yorık,
• uşaqlıqdan,
• nispeten,
• daniş,
• dialog,
• Murap,
• cetelöö,
• böhran,
• şümür,
• kalaç,
• zirek,
• pozgun,
• Yengi,
• yazı,
• hexagon,
• töppeli