kalaç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kalaç

I, r. beyaz ekmek, somun.


II: katın- kalaç: kadın kısmı (zümresi) , karılar.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalaç

simit, halka. Güttü üsüne ~(d): somun üzerine simit, al başına püsküllü bela, bir bu eksikti. Öksüznü ~ı ullu körünür (as.): yetimin simidi büyük görünür.

Son arananlar:

• qaysi,
• Chidam,
• Süngü,
• ubay,
• hauh,
• marg,
• Yarımcan,
• lust,
• yasalma,
• dilxun,
• kumru,
• hyjuwly,
• hörmətli,
• trout,
• bilikli,
• kulk,
• Palak,
• səlahiyyet,
• oyghaq,
• kayda,
• MİRAP,
• kalaç