kalaç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kalaç

I, r. beyaz ekmek, somun.


II: katın- kalaç: kadın kısmı (zümresi) , karılar.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalaç

simit, halka. Güttü üsüne ~(d): somun üzerine simit, al başına püsküllü bela, bir bu eksikti. Öksüznü ~ı ullu körünür (as.): yetimin simidi büyük görünür.

Son arananlar:

• hapşırmak,
• Medye,
• səriştə,
• düşlük,
• Makul,
• dökün,
• dılğır,
• Bəsti,
• bitab,
• cazgıç,
• deraza,
• keysu,
• fərzən,
• üm,
• teker,
• eskertmezden,
• gangirgungir,
• kinase,
• yeşik,
• lüğət,
• randevu,
• kalaç