özdiýenli

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

özdiýenli

[ö:zziýenli], Öz diýenini edýän; diýeninden dänmeýän, özgeleriň diýenini hasaba almaýan, özbaşdaklyk edýän. Ol örän özdiýenli ýigit.

Son arananlar:

• duru,
• çygly,
• ýeser,
• figon,
• iňrik,
• chora,
• süzül,
• magallaklaýyş,
• şaýy,
• dogulmak,
• kefeñ,
• Şoy,
• ayık,
• texnikum,
• cult,
• katolikos,
• garanmak,
• seki,
• qələt,
• diribaşlıq,
• sapma,
• özdiýenli