vəsl
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
vəsl
is. [ər.] klas. Sevgilisi ilə qovuşma; vüsal. Ruzü şəb vəslin xəyalı canda qaldı yadigar. Xətayi. Könlüm evi xərabtər oldu fəraqdan; Vəslin bu mülkü etmədi abad, ağlaram. Natəvan. Nə üçün verməmişəm vəsl günü canı sənə? S.Ə.Şirvani. Mən vəslinə qəlbimdə əzəl gündən əmindim. S.Rüstəm. • Vəslə yetmək – qovuşmaq. Hər ikimiz vəslə yetək duadan; Hicranın oduna yanmaq nədəndir? Qurbani.