ürenmegen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ürenmegen

öğrenmeyen; alışmayan.

Son arananlar:

• hasılat,
• deriçi,
• tirüülük,
• kekke,
• müstəvi,
• chushluq,
• china,
• kenpe,
• pelle,
• sâri,
• okto,
• seçmek,
• maksım,
• flotchi,
• elebaşı,
• öyüz,
• şarampol,
• tonglik,
• təzim,
• Kuvvetli,
• tartık,
• ürenmegen