bölgüç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

bölgüç

1. bölen, tevzi eden; 2. mat. kasım (bölücü).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bölgüç

bölücü, ayırıcı, virgül (gr.). ~ adam: bölücü adam; nohtalı ~: noktalı virgül.

Son arananlar:

• fobi,
• ökche,
• demjikdiriji,
• çumu,
• dirkillamoq,
• uzunasiga,
• biblioqrafiya,
• Kamduu,
• qoqilmoq,
• köçkün,
• doğrucul,
• çukut,
• gruppa,
• birterep,
• ezamiyyət,
• çıgaruu,
• tumlımak,
• çorbu,
• ülüg,
• dazyrdamak,
• Kart,
• bölgüç