bölgüç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

bölgüç

1. bölen, tevzi eden; 2. mat. kasım (bölücü).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bölgüç

bölücü, ayırıcı, virgül (gr.). ~ adam: bölücü adam; nohtalı ~: noktalı virgül.

Son arananlar:

• cekendos,
• ısım,
• kıyındal,
• ayimaq,
• Hoş,
• adamsatan,
• andag,
• çokə,
• bargan,
• Şala,
• çariçe,
• Sap,
• mezarcı,
• soylu,
• tray,
• ölümli,
• gyrlyk,
• kanifol,
• tulumba,
• Ədəb,
• əsas,
• bölgüç