bölgüç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

bölgüç

1. bölen, tevzi eden; 2. mat. kasım (bölücü).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bölgüç

bölücü, ayırıcı, virgül (gr.). ~ adam: bölücü adam; nohtalı ~: noktalı virgül.

Son arananlar:

• talpinmoq,
• xıx,
• assertive,
• çaçır,
• girinc,
• haw,
• tikme,
• prophase,
• ýuwutmak,
• marıq,
• tulum,
• Kırat,
• babat,
• sədr,
• Tıymak,
• Sayoz,
• gamza,
• gazak,
• Kesilmek,
• ürenmegen,
• Ucadan,
• bölgüç