kötlek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kötlek

götlek, inatçı, iddiacı, ağzı yerine götüye konuşan (mec.). Köz körgenni ~ ceñer (d): gözüyle göreni götlek yenermiş.

Son arananlar:

• fetih,
• karılğaç,
• decalitre,
• Yeten,
• küngey,
• eken,
• kökelmek,
• Göndermek,
• birikgen,
• koşunçu,
• beşöö,
• üskük,
• calak,
• cummaq,
• xoslik,
• eşen,
• Aş,
• zino,
• istifade,
• konuşkan,
• imansız,
• kötlek