birikgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

birikgen

biriken, toplaşan, bir araya gelen, birleşen. ~ üydegi: birlik oluşturan aile, ~ halk: biriken halk, birleşen halk, Birikgen Milletleni Kuruluşu: Birleşmiş Milletler Teşkilatı.

Son arananlar:

• kudurgan,
• makrel,
• durmaq,
• türküleme,
• özgörüü,
• sığışmaq,
• masqara,
• gramm,
• tikreşmek,
• isabetli,
• gevelemek,
• Koyun,
• baht,
• fetih,
• karılğaç,
• decalitre,
• Yeten,
• küngey,
• eken,
• kökelmek,
• Göndermek,
• birikgen