birikgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

birikgen

biriken, toplaşan, bir araya gelen, birleşen. ~ üydegi: birlik oluşturan aile, ~ halk: biriken halk, birleşen halk, Birikgen Milletleni Kuruluşu: Birleşmiş Milletler Teşkilatı.

Son arananlar:

• twofold,
• katgurmak,
• Asayiş,
• Çaxır,
• dalilde,
• gözyaşı,
• hökmany,
• Kotmak,
• Sany,
• Huzur,
• tigirleme,
• transparency,
• stem,
• topillamoq,
• garawul,
• bərə,
• eek,
• səs–küy,
• okunaksız,
• bandalik,
• kayırılmak,
• birikgen