karılğaç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karılğaç

kırlangıç. ~ uya: kırlangıç yuvası, ~nı kuyruğu ayrı, cılannı tili ayrı (d): kırlangıçın kuyruğu çatal, yılanın dili çatal.

Son arananlar:

• çaň,
• ıslah,
• Kaybetmek,
• çakğıç,
• şıngırtı,
• Ağa,
• nick,
• tənglik,
• aparılma,
• Tutanak,
• külke,
• nonagenarian,
• missiya,
• kupe,
• həmraz,
• ogaylamoq,
• Mahcup,
• rainbow,
• repulsive,
• tişört,
• eskirmek,
• karılğaç