karılğaç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

karılğaç

kırlangıç. ~ uya: kırlangıç yuvası, ~nı kuyruğu ayrı, cılannı tili ayrı (d): kırlangıçın kuyruğu çatal, yılanın dili çatal.

Son arananlar:

• fief,
• zıpçıktı,
• VİBRASİYA,
• belentpes,
• vahimali,
• kenç,
• muhabbat,
• biryan,
• oto,
• shpor,
• Podyum,
• Bilinç,
• commodious,
• vaxtaşırı,
• maç,
• dikli,
• yaraşmaq,
• zədəsiz,
• orqan,
• hen,
• sili,
• karılğaç