koşunçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

koşunçu

testici, pişmiş topraktan eşya yapan usta.

Son arananlar:

• meadow,
• Özgü,
• elachi,
• prick,
• grad,
• Ahmak,
• düzünə,
• istiarə,
• xanəndə,
• törel,
• faksimile,
• çeğiniş,
• koloyt,
• TOKARLIK,
• yanbız,
• cəsur,
• qata,
• vadi,
• dumduru,
• çəyirdək,
• aşıq,
• koşunçu