kalav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalav

yığın, öbek, yığma. Biçen ~: ot yığını, taş ~: taş yığını, ~ ~ töşekle-Munu bilmegen eşekle (bilm.): Yığın yığın döşekler-Bunu bilmeyen eşekler (kitaplar).

Son arananlar:

• nazlanmak,
• arkı,
• çigitlemek,
• denmek,
• caddy,
• ýadatmak,
• florya,
• hinkâl,
• hyrsyzlandyrmak,
• kabine,
• Kov,
• köpük,
• burgha,
• tiğ,
• wedding,
• nisyan,
• tüpök,
• dastlabki,
• asriy,
• casus,
• Belgülüg,
• kalav