Uru

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

uru

1. Çukur. ~ kazmak: çukur kazmak, gardoş ~: patates çukuru, aşlık uru: tahıl depolanan çukur, iynek ~ğa tüşgendi: inek çukura düşmüş; 2. Çalma, hırsızlık, soygun. ~ tüzelgen adam: çalmaya alışık adam, ol ~ğa cürümese tınçaymaydı: o soyguna gitmezse rahat etmiyor, ~su-börüsü bolmağan adam (d): çalması çırpması olmayan adam.

Last searches:

• oduncaq,
• choglamoq,
• kaymak,
• sanalmak,
• béhi,
• o'rmoq,
• xilqət,
• küz,
• doska,
• orfoqrafiya,
• beý,
• özen,
• Koş,
• dray,
• Hususiyet,
• uyuşma,
• kavsar,
• kamçıçı,
• yerli,
• yorınça,
• veciz,
• Uru