şın
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
şın
dik, dik durma, dikilme. Atıñı ~ turğuzalamısa: atını şaha kaldırabiliyor musun, ~ turmak: şaha kalmak, arka ayakları üzerinde dikelmek. Acirle ~ turup birbirlerine kayrıladıla: aygırlar şaha kalkarak birbirlerine karşı geliyorlar.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
şın
taht; sedir, III, .140