çökgün

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

çökgün

syp. 1. Içine giden, çöken, çökük. Onuň kiçijik çökgün gözi ýyldyr-ýyldyr etdi (“Edebiýat we sungat”). 2. göç.m. Keýpsiz; gamgyn, tukat. Ol çökgün göwnüni galkyndyrjak adama duşupdy.

Son arananlar:

• cebretmek,
• kandar,
• dişi,
• Adet,
• öküzgözü,
• zavol,
• proliferation,
• progenitor,
• telin,
• Gelgit,
• presumabe,
• reyka,
• dilemek,
• keçürmek,
• salğar,
• dirdir,
• şümal,
• duradgor,
• kanıtlamak,
• dumanly,
• dilsel,
• çökgün