uçgun

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

uçgun

[uçğun], at. Ýanýan otdan ýalpyldap, syçrap gidýän owunjak ot bölejikleri. Körükden çykýan ýeliň zarbyna reňki öçügsi mele uçgunlar şöhlelenip, uçuşyp başlady (B. Seýtäkow).
 ‣Uçgun bolup ýapyşmak janyňa degmek, ganyňy gyzdyrmak. Murtuň soňky soragy Möjege uçgun bolup ýapyşdy (N. Pomma).

Son arananlar:

• tanketka,
• gumu,
• ekilüü,
• çekiç,
• qəmdidə,
• anırış,
• sallamak,
• sowumaq,
• avazçı,
• cəhət,
• bulon,
• ilint,
• Bel,
• öyüdləmək,
• dərd-qüssə,
• Qohum,
• nisyə,
• zƏhƏr,
• Elverişli,
• yolgiz,
• udi,
• uçgun