gumu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gumu

(malk.) 1. ambar, mahzen. 2. ekin tanesinden yapılan bir çeşit boza. Zınthı ~: yulaf bozası.

Son arananlar:

• cosmopolite,
• ArR,
• bıçmak,
• ikna,
• illiterate,
• yuboruvchi,
• raspberry,
• dinlenme,
• iltihab,
• inşaat,
• çiğnenmek,
• aqibet,
• kolon,
• orgazm,
• növbənöv,
• Ornatıv,
• goya,
• təbliğatçı,
• divani,
• allowarra,
• urunçuk,
• gumu