tıñılamak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tıñılamak
dinlemek, önemsemek, bakmak, susmak, ses çıkarmamak. Aytılğannı tıñılağız: söyleneni dinleyiniz, artına deri tıñıladım: sonuna kadar dinledim, caşırtın ~: gizlice dinlemek, es bölüp ~: dikkatle dinlemek, ol meni tıñılamaydı: o beni dinlemiyor, o beni önemsemiyor, seni sözüñü tınılarıkdı: o senin sözüne bakacak, avruğannı öpkesin ~: hastanın akciğerini dinlemek, tıñılap ürenirge kerekdi: dinleyip öğrenmek gerekir; biz da tıñıladık ala da tıñıladıla: biz de sustuk onlar da sustular, ne aytsam da tıñılap koyadı: ne desem de ses çıkarmıyor, sen alay tıñıla da tur: sen öyle ses çıkarma da dur, anı tıñılap turğanı cüregimi caradı: onun susup durması sinirimi bozuyor, sen tıñılağandan kork: sen ses çıkarmayandan kork, tıñılağan tıñı buzar (as.): susan kimse huzur bozar, tıñılağan tepse tıñı bilmez (as.): sessiz duran bir teperse durmak bilmez.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tıñılamak
agır bir şey yere düşerek ses vermek,III, 404 bkz> tiñilemek