kuruşmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kuruşmak
kaskatı kesilmek, tutulmak, donmak, hareket edemeyecek hale gelmek, mefluç hale gelmek. Kolu ~: eli kaskatı hale gelmek, boynu ~: boynu tutulmak, belim kuruşhandı da kıynalıp cürüyme: belim tutulduğu için zorlanarak yürüyorum, suvuktan kuruşduk: soğuktan donduk, cılnı kurğak ketgeni elçileni keçimlerin kuruşturup koydu: yılın kurak gitmesi köylülerin yaşamlarını mefluç hale getirdi.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
kuruşmak
kurmakta yardım ve yarış etmek,Il, 98, 114 bkz> kunşmak
her tarafı kurumak, II, 98