dükje

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

dükje

[dükjö], at. dokm. Daşyna ýüplük saralan tüte, ullakan tegek.

Son arananlar:

• baay,
• iňre,
• Karnabahar,
• doomat,
• tr,
• Dönem,
• əzadar,
• ilga,
• amfibiya,
• allied,
• qoza,
• ənhar,
• asır,
• faydalanmak,
• şapke,
• şəf,
• iptidai,
• yaşındırma,
• köpeytmek,
• instinct,
• ruhiyyat,
• dükje