dükje

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

dükje

[dükjö], at. dokm. Daşyna ýüplük saralan tüte, ullakan tegek.

Son arananlar:

• tuvar,
• Ketmon,
• emci,
• ağsaqqal,
• Husn,
• Temmeli,
• ezamiyyə,
• biste,
• hapis,
• Mühüm,
• manlay,
• keñemek,
• teşekkür,
• korset,
• yumrulanmaq,
• söydürmek,
• Elmi,
• kafgar,
• küben,
• repressiv,
• posyolka,
• dükje