kıyıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kıyıv

tıraşlama, yontma, açma; (kavis şeklinde) kesme; kıyma, feda etme, gözden çıkarma.

Son arananlar:

• biyçe,
• İmbaş,
• ÜREMEK,
• şuluqçu,
• siñmek,
• yawçan,
• kérish,
• insaniyet,
• suma,
• koban,
• libra,
• suiti,
• bileşik,
• Girdə,
• zıkım,
• qawlanmaq,
• çobançantası,
• burdaki,
• tusu,
• gözeg,
• Mərəkə,
• kıyıv