kâmar

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kâmar

kemer. Kümüş ~: gümüş kemer, kâmarımı kızama: kemerimi bağlıyorum.

Son arananlar:

• sınır,
• tr,
• nogul,
• silti,
• érinj,
• nebere,
• sabot,
• Örtü,
• epilmek,
• pusu,
• Ede,
• vakil,
• xorak,
• Moyil,
• küreken,
• ömse,
• yığınak,
• aşığıv,
• suçlamak,
• olqindi,
• terör,
• kâmar