tilli

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tilli

dilli, lisanlı. Türk ~ halkla: Türk dilli halklar, başha ~ halk: lisanı başka halk, bir ~ bolmak: ağız birliği yapmak; eki ~ adam: iki dilli adam, iki türlü konuşan adam, uzun ~: dili uzun.

Son arananlar:

• Tabor,
• biscuit,
• safir,
• uqubat,
• tutkulu,
• maazallah,
• necha,
• iti,
• portent,
• beçədan,
• balçıklı,
• yorutquchi,
• depolarize,
• orazlılık,
• örtünje,
• gurbaga,
• Sakit,
• varis,
• Molla,
• suusa,
• ötürükçülük,
• tilli