gögele
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
gögele
[gö:ğölö], syp. 1. Heniz gowy bişmedik, çala bişen, ala gök (iýmiş hakynda). Gögele erik. 2. göç.m. Agzyndan süýt ysy gitmedik, kemala gelme- dik, agzy sary (oglan hakynda). Gögele oglan.
Son arananlar:
- Tayanch,
- kak,
- Tagh,
- proektsiaylamoq,
- sancma,
- qəpik-quruş,
- yarador,
- güle,
- dawalaşmak,
- gurgum,
- külümsirimek,
- dakmak,
- antepfıstığı,
- gender,
- strelka,
- düzəldən,
- Menyu,
- zəhmli,
- festival,
- ýöne,
- süýji,
- gögele