kırdış

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırdış

çimen, ot; saç. Caşil ~: yeşil çimen, ~ cer: çimenli arazi, ~ ösmegen cer: çimen bitmeyen yer, tögerekni ~ küçlegendi: çevreyi çimen sarmış, üynü başında ~ kozlağandı: evin çatısında çimen çıkmış; bu aman topurakda çaç bitmeydi: bu kötü toprakta ot bitmiyor.

Son arananlar:

• kak,
• Tagh,
• proektsiaylamoq,
• sancma,
• qəpik-quruş,
• yarador,
• güle,
• dawalaşmak,
• gurgum,
• külümsirimek,
• dakmak,
• antepfıstığı,
• gender,
• strelka,
• düzəldən,
• Menyu,
• zəhmli,
• festival,
• ýöne,
• süýji,
• gögele,
• kırdış