kırdış
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kırdış
çimen, ot; saç. Caşil ~: yeşil çimen, ~ cer: çimenli arazi, ~ ösmegen cer: çimen bitmeyen yer, tögerekni ~ küçlegendi: çevreyi çimen sarmış, üynü başında ~ kozlağandı: evin çatısında çimen çıkmış; bu aman topurakda çaç bitmeydi: bu kötü toprakta ot bitmiyor.