sıysız
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
sıysız
adi, haysiyetsiz, değersiz, aşağı, aşağılık, basit, bayağı, pis, iğrenç. ~ adam: haysiyetsiz adam, ~ söz: basit söz, ~ bolmak: değerini kaybetmek, fena duruma düşmek, ~ körmek: aşağı görmek, ~ etmek: aşağılamak, kötülemek, ~ iş ete tebregendile: fena iş yapmaya başladılar, ~ tukum: adi sülâle, ~ caşağandan ese sıylı ölgen aşhıdı (as.): haysiyetsiz yaşamaktansa haysiyetli ölmek yeğdir.