soyum

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

soyum

(deri) yüzme, kesim. ~ mal: kışlık kurutulmuş et ihtiyacını karşılamak için güzün kesime ayrılan hayvanlar, ayrıca bk. soğum.

Son arananlar:

• teşük,
• tirkiş,
• qare,
• ebgar,
• Deyişmə,
• aylimek,
• Keyin,
• cult,
• bərkdən,
• külüt,
• aksamak,
• Celd,
• ıdsamak,
• Azuqə,
• kırlık,
• qıyıq,
• çulsuz,
• həmişəlik,
• çetinleşmek,
• intikam,
• Gak,
• soyum