ebgar

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ebgar

[evğa:r], syp. Hor, tapdan düşen.Onuň haly gaty ebgar görünýärdi.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ebgar

f. 1. Dilenci 2. Bakımsız, serseri, öksüz.

Son arananlar:

• telaş,
• muayyan,
• wing,
• Qvardiya,
• sügür,
• yeğinleşmek,
• nahuş,
• aghriqsilaq,
• yenglik,
• Şapalak,
• marcan,
• yagız,
• İtina,
• ögöy,
• müsəhhih,
• pazartesi,
• berhak,
• ölöt,
• üstünlük,
• Qahr,
• adyol,
• ebgar