ebgar

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ebgar

[evğa:r], syp. Hor, tapdan düşen.Onuň haly gaty ebgar görünýärdi.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ebgar

f. 1. Dilenci 2. Bakımsız, serseri, öksüz.

Son arananlar:

• tuturkan,
• Güveç,
• qéni,
• birža,
• savodxonlik,
• çarabzal,
• topurak,
• Prokurorluq,
• bezig,
• Acı,
• Asıl,
• egad,
• sına,
• beaten,
• Mey,
• tamiz,
• apakay,
• kolaz,
• tıdışmak,
• güllənmək,
• betob,
• ebgar