ortançı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ortançı

ortancı, orta. ~ karnaş: ortancı kardeş, ~ barmak: orta parmak.

Son arananlar:

• topic,
• şili,
• murakabe,
• varaqlamoq,
• bizzat,
• ılğan,
• tangri,
• ağaç,
• eko,
• damgalamak,
• türkümdöştür,
• Muxtar,
• kolit,
• leblebi,
• kooperator,
• sweetness,
• kozanak,
• mudah,
• germeklik,
• Oyun,
• desant,
• ortançı