ortançı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ortançı

ortancı, orta. ~ karnaş: ortancı kardeş, ~ barmak: orta parmak.

Son arananlar:

• motor,
• imon,
• V,,
• detract,
• kunduracı,
• circumspection,
• cliff,
• batyrgaý,
• dişbatan,
• dartmaq,
• exacerbate,
• unique,
• oturmacı,
• popuch,
• DİREK,
• aye,
• sasıv,
• Yontmak,
• tashlandi,
• Venera,
• Köstek,
• ortançı