ortançı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ortançı

ortancı, orta. ~ karnaş: ortancı kardeş, ~ barmak: orta parmak.

Son arananlar:

• yaddaşlı,
• sahman,
• koruluk,
• Centek,
• azarbizar,
• asili,
• söömöt,
• yabanlık,
• dəfnə,
• sacrifice,
• wheelbarrow,
• freska,
• mumuş,
• soghan,
• kımılmak,
• kompas,
• məsul,
• color,
• animals,
• Kaygı,
• megafon,
• ortançı