mesgen

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

mesgen

[mesğen], at. 1. Oturymly ýaşalýan ýer, ýurt, mekan. Möwlam, ýetir mesgenime, ýurduma, Ýüzüm düşsün arslanyma, gurduma (Magtymguly). 2. Bir zadyň dörän, köp bolýan, ýaşaýan, ösýän ýeri, ýurdy. Ol topraklar inçe süýümli pagtanyň mesgenidir.
 ‣Mesgen tutmak bir ýerde oturymly ýaşamak, özüňe ýurt edinmek.

Son arananlar:

• əmtəə,
• yatuk,
• centripetal,
• itabat,
• ifşaedicilik,
• iş,
• yigilimek,
• jigargo’sha,
• han,
• göre,
• stabil,
• sanmak,
• çigmek,
• qaraçı,
• költök,
• ülgüje,
• tezik,
• eşkin,
• zaye,
• dəlalət,
• sinchilash,
• mesgen