turklehceleri.org

han

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

han

I и. хан; han soyu хан нәселе


hanII и. юлаучылар йорты; караван-сарай ◊ han gibi сарай кебек киң

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

han

Türkiye Türkçesi: han
Azerbaycan Türkçesi: karvansara
Başkurt Türkçesi: karvanharay
Kazak Türkçesi: kerüven saray
Kırgız Türkçesi: kerben saray
Özbek Türkçesi: kärvànsärày
Tatar Türkçesi: kärvansaray
Türkmen Türkçesi: kervensaray
Uygur Türkçesi: karvansaray
Rusça: karavan-saray postoyalıy dvór

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

han

= kan ıı.

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

han

[ha:n], at.1. taryh.Türki we beýleki halklaryň birnäçesinde hökümdar. 2.Gowy görlüp ýa-da göwnüýetmezçilik bilen ýüzlenilip aýdylýan söz. Öwez han, biz olar bilen egri oturyp, dogry gürleşeris (G. Kulyýew). 3.Oglana dakylýan at.

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

han

Tabgaç Han.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

han

han, hükümdar. Azamat Geriy ~ıbız / ~ıbızğa kurman canıbız: Azamat Geriy hanımız / Hanımıza kurban canımız (şarkı sözü), ~ konakla: han soylu konuklar, hanın elçileri, Elibizge ~ konakla keldile / Aman igi ala sorup bildile: köyümüze Han'ın elçileri geldiler / İyi kötü olup bitenleri öğrendiler (Açemez isimli eski şarkıdan bir beyt), ~ bıçağın bileydi, Çıgırtavke kara kozuçuğumu kes, dep tileydi: Han pıçağını biliyor, Kel-Tavke kara kuzucuğumu kes, diye (ona) yalvarıyor (Karakozuçukisimli masaldan), ~ña ulan tuvğandı: Han'ın oğlu olmuş (çok abartılan bir olayı iğnelemek için söylenen bir deyim).


Son arananlar: