kırav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırav

kırağı. ~ tartmak: kırağı yemek, kırağı dokunmak, ~ tüşer zaman keldi: kırağı düşme zamanı geldi, anı çaçına ~ tüşe tebregendi (d): onun saçına kırağı düşmeye başlamış, onun saçı ağarmaya başlamış, ~ kakğan çum igi boladı: kırağı yemiş kızılcık lezzetli olur, ~ urğan gardoşla: kırağı çalmış patatesler.

kırağı. ~ tüşgendi: kırağı düşmüş, köget terekleni ~ urğandı: meyve ağaçlarını kırağı vurmuş, ~ urğan tekeçe kaltıraydı: kırağı yekiş teke gibi titriyor (d).

Son arananlar:

• hag,
• concealment,
• katınmak,
• likopcha,
• Gerçekleşmek,
• daçı,
• işewür,
• kıymıl,
• nağd,
• Nasıl,
• Boyvachcha,
• sermon,
• dragonfly,
• goçak,
• tənəzzül,
• Şeftali,
• hasaplabermek,
• cell,
• muallaq,
• müjmel,
• küküm,
• kırav