goçak

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

goçak

[goçok] I, at. Hala, keçä, aýal-gyzlaryň geýimlerine goçuň şahyna meňzedilip salynýan nagyş. Olar goçak salnan keçäniň gülüni synladylar.


GOÇAK [goçok] II, syp, gepl.d. Uly, iri, ullakan.


GOÇAK [goçok] III, syp. Edermen, batyr, gaýratly, dogumly, edenli. Ol goçaklaryň ýüreginde ýagşylykdan başga zat ýokdur (B. Seýtäkow). Goçak ýigitler.

Son arananlar:

• brick,
• hemişe,
• asılış,
• YOL,
• yakışmak,
• müftə,
• zaye,
• Agnamak,
• sakav,
• asır,
• kirüü,
• KULAVUZ,
• verrucose,
• çakırım,
• successful,
• ataq,
• şahid,
• tantalize,
• alaçık,
• catıl,
• yakan,
• goçak