goşma

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

goşma

[goşmo] I, at. 1. iş ady. Goşmak ýagdaýy. 2. Goşulyp emele gelen, goşulyp ýasalan.
 ‣ Goşma at (dil b.) iki we ondan köp sözden emele gelen at. Düýedaban, toklutaý we ş.m. goşma atlardyr. Goşma sözlem (dil b.) birnäçe ýönekeý sözlemlerden düzülen sözlem.


GOŞMA [goşmo] II, at. Gara öýüň üzügi, durlugy üçin gamşa salnyp, ýüňüň dürli hilinden garyşdyrylyp edilen keçe, uly gülli keçe.

Son arananlar:

• ýapy,
• ırcı,
• kerte,
• ızına,
• yoğalmak,
• səfbəsəf,
• dirilik,
• bozbaş,
• seňkildäbermek,
• romol,
• asabi,
• hemme,
• burum,
• canduu,
• azghuzmaq,
• tılak,
• çirçik,
• terbiye,
• hayit,
• seldet,
• patli,
• goşma