çirçik

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çirçik

tomurcuk, kabarcık, boncuk. Terekle ~ etgendile: ağaçlar tomurcuk yapmışlar, ~ ~ ter basdı: boncuk boncuk ter bastı, küygen cerine suv ~le tolğandı: yanan yerine su kabarcıkları doluşmuş.

Son arananlar:

• şan,
• yüyürək,
• Naqqal,
• yüyürtmə,
• yüyən,
• şıngır,
• emilmek,
• yüzücü,
• ekşi,
• bahane,
• Keskiç,
• yüzde,
• alliterasiya,
• sonant,
• yüzgeç,
• canker,
• zabur,
• kaçut,
• yüzme,
• awtoruçka,
• yüznumara,
• çirçik