Kararmak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
kararmak
ф. 1) каралу; 2) караңгылану
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
kararmak
1. Siyahlaşmak
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
kararmak
Türkiye Türkçesi: kararmak
Azerbaycan Türkçesi: garalmag
Başkurt Türkçesi: karaŋğılanıv karayıv
Kazak Türkçesi: karayuv
Kırgız Türkçesi: kararū
Özbek Türkçesi: kàräymàk
Tatar Türkçesi: karaŋgılanu karayu
Türkmen Türkçesi: garaŋkılanmak garalmak
Uygur Türkçesi: karaymak
Rusça: temnet' çernet'
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
kararmak
kararmak· II, 77, 163 bkz> kara ermek