örmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
örmek
ф. 1) үрү, бәйләү; 2) үреп ямау; 3) (чәч) үрү, 4) (дивар) өю, салу
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
örmek
Türkiye Türkçesi: örmek
Azerbaycan Türkçesi: hörmäk
Başkurt Türkçesi: üriv bäyläv
Kazak Türkçesi: örüv
Kırgız Türkçesi: örṻ
Özbek Türkçesi: örmàk
Tatar Türkçesi: ürü bäyläv
Türkmen Türkçesi: ȫrmek
Uygur Türkçesi: örümäk tokumak
Rusça: plesti v'azat'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
örmek
[ö:rmök] I, işl. 1. Ýörite çişler ýa-da örüji maşyn arkaly ýüplükden, ýüpden önüm taýýarlamak. Gyzlar jorapdyr ellik örýärler. 2. Ilki başdan örjek saçyňy, köplenç, üçe bölüp, her bölegini barmaklaryň ujy bilen berk tutagada, beýleki böleginiň üstüne atmak arkaly biri-biriniň içinden geçirip, örüm görnüşine getirmek. 3. Sebet we ş.m. ýasamak üçin ösümlik baldaklaryny biri-biriniň arasyndan geçirip birleşdirmek. Sebet örmek. 4. Biri- biriniň üstüne tertipli goýup galdyrmak. Çelekleri üstü-üstüne örmek. Ýorgan-düşekleri sandygyň üstünde örüp goýmak. 5. Daşdan, kerpiçden jaý galdyrmak üçin arasyna palçyk guýup, kerpiçleri biri-biriniň üstünde ýerleşdirmek, goýmak. Kerpiç örmek.
ÖRMEK [ö:rmök] II, işl. 1. Gögerip çykmak, gögermek. Men bolsa doguldym alabaharda, Dogupdyryn otlar ýaňy örende (B. Hudaýnazarow). Güýz ýagşyndan soň, depe-düzlere gök ot ördi. 2. Bedende, tende her hili düwürtik, örgün peýda bolmak. Çagajygyň bedenine örgün örüpdir. 3. Köpçülükleýin aýak üstüne galmak, ýerinden turmak, turup bir ýana gönükmek. Ýatan goýunlar şagallardan ürküp, tapyrdaşyp örýärdiler (“Edebiýat we sungat”). Toýa gelen adamlar nahar iýenlerinden soň agzybirlik bilen ördi. 4. Ukudan soň ýeriňden galmak, turmak, ýatyp turmak. Ine, şol gün obanyň çagalary öňküsinden hem ir ördüler (H. Ysmaýylow). Sag-aman ördüňizmi?
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
örmek
bk. örümek.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
örmek
belirmek, çıkmak, kopmak, yükselmek (bulut).I, 139, 173, 257; III, 398 bkz>örlenmek
õrmek, I,II, 172, 173