örge
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
örge
yukarı, yüksek, yukarıya. Suvnu ~: su (boyunca) yukarıya, ~den ~: yüksekten yükseğe, yukarıdan yukarıya, ~ tur: yukarı (ayağa) kalk, başıñı ~ tut: başını yukarı kaldır, ceñlerin ~ etmek: yenlerini yukarı sıvamak, kollarını sıvamak, tik ~: dik yukarı, ~ kobarmak: yukarı kaldırmak, ayağa kaldırmak, ~tin: yukarıdan, kesin ~ tutmak: kendini yüksek görmek, töppe tükleri ~ turmak: saçlarının tepesi dikilmek, ~ tükürseñ mıyık, eñişge tükürseñ sakal: yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakal (deyim).