émen

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

émen

Meşe (ağacı).

Son arananlar:

• boramak,
• qısıcı,
• qatlanma,
• küben,
• Aşırı,
• sınç,
• suğum,
• Din,
• nişlemek,
• torğay,
• azaşma,
• bəhrəsizlik,
• üstek,
• kesikkesik,
• nisgil,
• Salyut,
• kiyik,
• emmek,
• subsequent,
• latitude,
• başqa,
• émen