emmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
emmek
ф. 1) имү; 2) чөмерү; 3) суыру
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
emmek
Türkiye Türkçesi: emmek
Azerbaycan Türkçesi: ämmäk
Başkurt Türkçesi: imiv
Kazak Türkçesi: emüv
Kırgız Türkçesi: emṻ
Özbek Türkçesi: emmàḳ
Tatar Türkçesi: imu
Türkmen Türkçesi: emmek
Uygur Türkçesi: ämmäk
Rusça: sósat'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
emmek
işl. Dodaklar we diliň kömegi bilen emjegi agzyňa çekip sormak. Guzy süýt emýär. Çaga ejesini emýär.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
emmek
Emmek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
emmek
emmek, meme almak. Sabiyçik anasını emçegin emedi: çocuk annesinin memesini emiyor, ala bizni kanıbıznı emip caşaydıla: onlar bizim kanımızı emerek yaşıyorlar, balın emip balavuzun atğan: balını emip peteğini atan (d).
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
emmek
emmek I, 169