Çirimek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çirimek

çürümek, kokuşmak, tehammür etmek. Terek içinden çirigendi: ağaç içinden çürümüş, çabakla çirip tebregendile, cavum çalınñan biçenni çirite başlağandı: yağış biçilmiş otu çürütmeye başladı.

Son arananlar:

• məhv,
• faýl,
• İlxı,
• töx,
• Tish,
• Delinmek,
• kanikul,
• Dadı,
• Həsəd,
• məhman,
• duyulma,
• Doya,
• tefrika,
• durgun,
• barhaq,
• bozuşmak,
• türp,
• məyus,
• çağ,
• Xeymə,
• ahlaksız,
• Çirimek