uçsuzkıyırsız

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

uçsuz-kıyırsız

ucu bucağı olmayan, uçsuz bucaksız, nâmütenâhi, nihayetsiz, uçsuz, sınırsız. ~ ~ cer iyesi bolğandı: uçsuz bucaksız yer sahibi oldu, ~ ~ kökte baradı: uçsuz bucaksız gökyüzünde gidiyor, ~ ~ bir teñizge tübedile: uçsuz bucaksız bir denizle karşılaştılar.

Son arananlar:

• çuçhur,
• təkamül,
• kargışlamak,
• inflame,
• lanka,
• gileyli,
• kuvuşhan,
• yatağan,
• əsəb,
• Təxir,
• çöwre,
• Mayiz,
• bahylçylyk,
• çağatay,
• durak,
• addımbaşı,
• suçımak,
• bulcun,
• Ajin,
• hakikat,
• duraklamak,
• uçsuzkıyırsız