urba

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

urba

[urvo], at. Ýaýylýan hamyra sepmek üçin hemişe kendirikde galdyrylýan un. Ununda bolan urbasynda-da bolar (Nakyl).
 ‣ Urba çalmak gelin, mal, maşyn ýaly zatlar edinilende bagtlysy, düşümlisi bolsun diýen maksat bilen çalynýan, sepilýän un. Oglan tarapy gyz almaga gelende gudalar biri-biriniň ýüzüne urba çalýarlar (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• metaphor,
• matuh,
• qamaşmaq,
• awınç,
• hədə,
• gericilik,
• grapefruit,
• gopmak,
• çeen,
• kelişgen,
• Topuk,
• ilhamlandırmaq,
• tozlu,
• realization,
• Kendi,
• tüşünüksüz,
• gələcək,
• mengene,
• beşatar,
• Doğmak,
• orunduu,
• urba