kelişgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kelişgen

uyan, denk gelen, uyumlu, uygun, münasip. İgi ~ kiyim: iyi uyan elbise, ~ sözle: uyumlu sözler, ~ adam: uyumlu insan.

Son arananlar:

• dıdıdıdı,
• sophism,
• ögeydoğmalıq,
• serkeş,
• sibiriv,
• yığılmaq,
• zerbap,
• sodigerchilik,
• onuncu,
• qaramaqarshi,
• dadaş,
• Çirimek,
• öňki,
• korulmak,
• parti,
• tasadduq,
• uwutlanmak,
• yagh,
• derkarliq,
• çert,
• asiman,
• kelişgen