kelişgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kelişgen

uyan, denk gelen, uyumlu, uygun, münasip. İgi ~ kiyim: iyi uyan elbise, ~ sözle: uyumlu sözler, ~ adam: uyumlu insan.

Son arananlar:

• onto,
• Biyoloji,
• şərait,
• etimad,
• qadın,
• meresh,
• cara,
• əsil,
• yoğurmak,
• louse,
• nimpusti,
• işgil,
• Göçürme,
• başha,
• türe,
• sım,
• ermeni,
• Ülser,
• aarı,
• renkkörü,
• derebeyi,
• kelişgen