turç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

turç

(malk.) bk. çoyun.

Son arananlar:

• epin,
• sebüü,
• tamsil,
• Kıska,
• Xish,
• yabakulak,
• genuine,
• Küy,
• badbadı,
• imdi,
• bellik,
• liman,
• Yuk,
• galtaşyk,
• putup,
• tapınç,
• tüýdük,
• allara,
• pys,
• holler,
• tıkabasa,
• turç