tebrenmek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tebrenmek
sarsılmak, sallanmak, hareket etmek, oynamak, başlanmak. Cer tebrenedi: yer sallanıyor, cer tebrenñen: zelzele, debrem, ol cürüse üy tebrenedi: o yürüyünce ev sallanıyor, sözge tarihni üsünden tebrenedi: söze tarihle ilgi olarak başlanıyor, ceñil tebren: çabuk hareket et, erni tebrene edi: dudakları kıpırdıyordu, “Debrenirdi dudakları” (Süleyman Çelebi).