gılıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gılıv

sıpa, eşek yavrusu. Eşek ~ tabhandı: eşek sıpa doğurmuş, ~ çıçhan: su faresi.

Son arananlar:

• thoughtlessness,
• Dayanmak,
• önö,
• əyə,
• aint,
• mexpiy,
• düşüklük,
• tergimek,
• İl,
• xarıbülbül,
• dorağacı,
• döymək,
• -kam,
• kollektiv,
• ügit,
• sınakı,
• İkinci,
• ağın,
• kendilik,
• süreksiz,
• alba,
• gılıv